Voor alles is een tijd.

 

Men kan van alles willen, plannen, regelen vooraf,
Maar als de tijd ervoor niet rijp is
( en wie dat weet, of hoe dat gaat…..)
zal dat wat zo gewenst was of, wellicht juist gevreesd,
niet meer zijn dan een volle geest
gevangen In de tijd

Nadat de tijd dan verder schrijdt, want dat is eigen aan de tijd,
verschijnt verdwijnt de wereld als een droom van eindigheid.
Dan blijkt,
als je het echt wilt weten en nog wat verder kijkt
dat tijd verzonnen is en
nietig niets verdwijnt in dat wat men benoemt als
Eeuwigheid.
Dan vallen woorden zinnen zomaar weg of tuimelen zij,
onbegrepen onnavolgbaar rond in woordeloze leegte,
verdwenen in een stilte
die onbenoembaar is.

Voor alles is een juiste tijd,
ik hoef daarover niets te weten.
Het duidelijkst is dat bij de dood
maar die wordt liever even uitgesteld, of beter nog, gewoon vergeten.

Er is een tijd van komen en van gaan, van zaaien en van oogsten, een tijd van liefde, vol en zoet, van wrevel, haat misschien, en onverwachte moed.
Een tijd van eb en vloed van wakker zijn en slaap, een tijd van schaarste en van overvloed.
Voor alles is een juiste tijd
Die juiste tijd is altijd goed,

Meer hoef ik niet te weten.

Bettie Spijksma